“Betul awak cakap... Sup rumpai laut ni memang sed...

“Betul awak cakap... Sup rumpai laut ni memang sedap. Atau, sebab saya lapar...”
“Awak nak saya punya?”
“Eh... Awak perlu makan. Awak kena menyusu.”
“Saya dah terlalu kenyang lagipun... Bukan boleh makan banyak air lepas bersalin. Dan lagi... Awak patut makan lebih, ini semua termasuk pada kos yang awak dah bayarkan tu.”
Aku bangun dan meletakkan semangkuk sup rumpai laut atas meja Ozan.
“Eh...”
“Kenapalah awak bayarkan?”
“Salah saya masukkan awak ke dalam hospital ni. Saya tahu mahal dan sebab itu saya bayarkan.”
“Saya akan bayar semula bila saya mula kerja kat Omami Foods. Awak boleh potong gaji saya. Awak kan... COO. Saya ada nampak iklan perlantikan awak kat laman web Omami Foods.”
“Ah... Jangan fikir soal tu sangatlah.”
“Mana boleh tak fikir. Hutang boleh menyebabkan orang yang sepatutnya masuk syurga, tak boleh masuk tau.”
“Saya tak cakap hutang pun. Awak yang sebut hutang.”
“Saya bukan hanya hutang duit, saya juga hutang nyawa dengan awak. Saya akan sanggup buat apa saja untuk bayar semua hutang tu walaupun sebenarnya... Pertolongan awak tu tak boleh dinilaikan dengan duit. Jadi...”
Telefon Ozan...
Sekali lagi berdering.
Kali ini...
Nadanya berlainan daripada tadi.
“Sorry... Yang ini saya memang kena angkat.”
Aku mengangguk-angguk.
“Helo... Apa? Serius ke? Betul-betul serius ke ni? Hmmm... Okey. Okey! Nanti abang call Olive balik. Ya... Abang akan call. Tadi abang pengsanlah!”
Dan...
Ozan menamatkan panggilan tu.
Kemudian dia pandang aku.
Mengeluh berat.
“Awak... Betul-betul nak bayar ke?”
“Mestilah. Kalau awak tak nak duit, saya akan bayar pakai kudrat saya.”
“Hmmm... Kahwin masuk dalam kategori mana eh? Duit atau kudrat?”
Dahi aku berkerut. “Hah?”
“Saya nak awak kahwin dengan saya. Boleh awak kahwin dengan saya tak, Aaisyah?”
Aku tersentak.
Kahwin?
Michyeoss-eo!

#MrGroom
Baca aje teaser, jgn pedulikan acik.
Acik tgh semangat ni... 😅

---